Brem
Door: Belladonna
Blijf op de hoogte en volg Jan
10 Juli 2015 | Frankrijk, Landaul
Mijn bloesem is allang overgegaan in mooie grijszwarte peulen. In mijn peulen draag ik zaadjes, die ik kwistig rondstrooi. Als het warm is, zoals vandaag, drogen mijn peultjes mooi in en laat ik ze door de warmte openknappen. Eén helft van het peultje springt dan los en dwarrelt in rondjes naar beneden. Dit helftje neemt dan ook al mijn zaadjes mee.
Mijn zaadjes zijn lang houdbaar, wel langer dan 5 jaar. Daarmee is mijn nageslacht verzekerd. Mooi hè…
Ik heb hartelijk moeten lachen om de vraag van Bolderix of mijn zaaddoosjes eetbaar zijn. De vogeltjes lusten ze inderdaad graag, maar ik heb het nog nooit beleefd dat tweevoeters mij gingen eten. Overigens, ik verwonder mij op mijn beurt weer over die tweevoeters. Blijkbaar heb je er altijd twee nodig om te kunnen zijn. Ze praten met elkaar, lachen om elkaar, zoenen met elkaar (bah) en doen tegelijkertijd verschillende dingen. Wij hebben dat niet. Wij hebben gewoon twee geslachten in ons. Onze mannetjes en vrouwtjes staan gezamenlijk op 1 takje. Wij hoeven niet te overleggen of allerlei andere dingen te doen. Wij ZIJN gewoon. Net als onze maker, de grote Ik Ben. Hic et nunc. “
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley